WELKOM / BIENVENIDO


MAG IK ME VOORSTELLEN MET EEN LIEDJE?

¿PERMITE QUE ME PRESENTE CON UNA CANCIÓN?


MI CANCIÓN MUY PREFERIDA:

CUCURRUCUCÚ PALOMA



CUCURRUCUCÚ PALOMA, NO LLORES

(LIEF DUIFJE MIJN, WAAROM AL DIE TRAANTJES DIJN?)

Dicen que por las noches
no más se le iba en puro llorar;
dicen que no comía,
no más se le iba en puro tomar.
Juran que el mismo cielo
se estremecía al oír su llanto,
cómo sufrió por ella,
y hasta en su muerte la fue llamando:
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
ay, ay, ay, ay, ay gemía,
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
de pasión mortal moría.
Que una paloma triste
muy de mañana le va a cantar
a la casita sola con sus puertitas de par en par;
juran que esa paloma
no es otra cosa más que su alma,
que todavía espera a que regrese
la desdichada.
Cucurrucucú paloma,
cucurrucucú no llores.
Las piedras jamás, paloma,
¿qué van a saber de amores?
Cucurrucucú, cucurrucucú, cucurrucucú,
cucurrucucú, cucurrucucú,
paloma, ya no le llore
EIGEN VERTALING EN NADERE INFO OVER DIT LIEDJE:


28 maart 2010

CHARLIE CHAPLIN : MODERN TIMES : SMILE......


...SMILE







TIEMPOS ( Y TEMPOS ) MODERNOS....EEN STUKJE UIT DE FILM VAN EN MET CHARLIE CHAPLIN UIT 1936...NO PALABRAS PERO BIEN UNA HISTORIA, UNA OPINIÓN VISIBLE Y CLARA...
ARTE VERDADERO DE VALOR UNIVERSAL...DE TODOS LOS TIEMPOS.






...EN EEN STUKJE VAN WAT HIEROP VOLGT...




U kan de volledige film zien als U op het einde van dit film fragment (2/9) in de beeldband onderaan het video schermpje de hierop volgende film fragmenten selecteert (in totaal 9/9 film fragmenten) 

 
Het grappige van de ernst of de ernst van het grappige, zoals U wil, maar deze prachtige stom film is hoe dan ook een toonbeeld, een icoon van ware Kunst waarvan de voornaamste eigenschap het universeel karakter is. Seguramente es el caso de esta película, una obra maestra del cine mudo (= stom film). El carácter del séptimo arte, la cinematografía, cierto no es lo mismo que la naturaleza de la imagen fija, la fotografía.
Dit filmisch meesterwerk staat in elk geval mijlenver af van de artistiekerige kitsch en het artistiek geblaas van de meeste 'foto kunstwerken' van de Canvas collectie, waar ik in een volgend blog stukje ook nog even op terug kom om het daarna voorgoed af te sluiten en tegelijkertijd ook de autonome 'artistieke fotografie' definitief achter mij te laten, ze te laten voor wat het is: ersatz prul, speelgoed, brol, zoals Meester Hoet welsprekend zou zeggen. In de plaats daarvan komt er op mijn blog ruimte voor kunst die met recht en reden Kunst kan worden genoemd en dus in elk geval een zekere graad van universaliteit vertoont, van enige algemeen menselijke betekenis getuigt, hetzij op esthetisch vlak hetzij op mentaal/ideologisch/moreel vlak, hetzij uiteraard op beide vlakken. Daarnaast ook nog ruimte voor de niet artistieke en de anti artistieke fotografie, voor het document als sociaal betekenis dragende vastlegging, getuigenis, herinnering of confrontatie met beeldtaal als visueel expressief  secundair versterkend element. Fotografie die toont en bewijst dat er iets is en wat er is, en dus niet dat soort fotografie die ons 'toont' dat er niets is of wat er niet is of - in het beste geval - bewust verdoezelt dat er iets is of wat er is.
Ook taal en talen zullen meer aan bod komen en in de eerste plaats de Spaanse taal. Dat er hier en daar plots woorden en zinnetjes in het Spaans opduiken, is niet om onnozel te doen maar heeft enkel te maken met mijn persoonlijke betrachting om deze mooie, rijke taal bij wijze van oefening beter te kunnen absorberen, mentaal te adopteren. Het Spaans is - samen met de eraan zeer verwante taal, het Portugees - ook de taal van een half wereld continent, een taal waarin enkele honderden miljoenen mensen met elkaar communiceren. Waarom er over de gehele wereld zoveel verschillende talen zijn, is al een boeiend gegeven op zich, maar zeker is dat taal en het gebruik van taal de meest kenmerkende en universele eigenschap is van de mensen soort. Daarom zou een man/vrouw van de wereld minstens het Engels, het Spaans/Portugees, het Frans en het Russisch als (levende) talen moeten kunnen beheersen en daarnaast ook kennis hebben van de structuren en mechanismen van de 'Chinese talen',  de 'Arabische talen' en van de 'Hindi talen', laatstgenoemde met wortels en vertakkingen in en uit het oeroude Sanskriet (Devanagari). Vanuit een historisch-cultureel en politiek-economisch oogpunt en inzonderheid met betrekking tot Europa, zou een man/vrouw van Europa ook het Duits als levende taal moeten beheersen en in tweede orde ook het Italiaans, aansluitend bij een kennis van de structuren en mechanismen van het klassiek Latijn en onderliggend ook het klassiek Grieks. Hiermee komt en ziet men in elk geval iets verder dan de delta's en de heuveltjes van Nederland en Vlaanderen, mijn vlakke land, mijn platte land...
Hasta la próxima!

Geen opmerkingen: