WELKOM / BIENVENIDO


MAG IK ME VOORSTELLEN MET EEN LIEDJE?

¿PERMITE QUE ME PRESENTE CON UNA CANCIÓN?


MI CANCIÓN MUY PREFERIDA:

CUCURRUCUCÚ PALOMA



CUCURRUCUCÚ PALOMA, NO LLORES

(LIEF DUIFJE MIJN, WAAROM AL DIE TRAANTJES DIJN?)

Dicen que por las noches
no más se le iba en puro llorar;
dicen que no comía,
no más se le iba en puro tomar.
Juran que el mismo cielo
se estremecía al oír su llanto,
cómo sufrió por ella,
y hasta en su muerte la fue llamando:
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
ay, ay, ay, ay, ay gemía,
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
de pasión mortal moría.
Que una paloma triste
muy de mañana le va a cantar
a la casita sola con sus puertitas de par en par;
juran que esa paloma
no es otra cosa más que su alma,
que todavía espera a que regrese
la desdichada.
Cucurrucucú paloma,
cucurrucucú no llores.
Las piedras jamás, paloma,
¿qué van a saber de amores?
Cucurrucucú, cucurrucucú, cucurrucucú,
cucurrucucú, cucurrucucú,
paloma, ya no le llore
EIGEN VERTALING EN NADERE INFO OVER DIT LIEDJE:


9 februari 2010

FOTOGRAFÍA : ADÓNDE VA ? "SUGARY PHOTOGRAPHS WITH TRICKS, POSES AND EFFECTS" ?

FOTOGRAFÍA, ADÓNDE VA ? dorst ik in de mooie Spaansche tale (die ik probeer tot de mijne te maken) te opperen bij wijze van afsluitende bedenking onder een vorig blog item, en zie...

Eindelijk eens een 'foto festival' dat lijkt VRAGEN te durven stellen (en beantwoorden?) over en bij het medium fotografie zelf, zijn wezen en zijn (maatschappelijke) functies én over zijn verhouding met en tot de (hedendaagse) "kunst".
Hoewel er op deze eigenste blog al lang en permanent een mega 'festival' aan de gang is over en rond deze prangende 'aangelegenheid', ben ik toch zeer verheugd dat daarover nu in een breder en georganiseerd kader - in Vlaanderen dan nog wel - zal worden gepraat, nagedacht (hopelijk) en ook - blijkbaar toch onvermijdelijk in een hedendaags 'foto festival' -  'geëxposeerd'. Anderzijds blijkt het duidelijk niet de bedoeling dat dit evenement zou worden versleten als het zoveelste  'photo art festival' op de 'kunsten rij' maar wel dat het zou uitblinken onder de anders en meer betekenende vlag  'Festival On  Photography'. Het valt nog te bezien of er onder dit Engels gras (letterwoord: F.O.P.) geen Nederlands addertje schuilt.

Een aangename verrassing vind ik ook de actieve medewerking aan dit evenement van het ANTWERPS FOTOMUSEUM dat ik op deze blog al meermaals heb omschreven als een hedendaags multifunctioneel gemetamorfoseerd "Foto Fantasia" pretpark voor zéér jong, jong en minder jong.
Ik krijg thans de wel doende indruk dat hier enige verandering ten goede - voor jong én oud - is te bespeuren en dat er méér accenten komen te liggen op de wezenlijke kernfuncties en de inhoudelijk maatschappelijke doelen van het medium fotografie, zoals dat thans onder meer blijkt uit de beeld-inhoudelijke benadering van het thema  (Belgisch) CONGO, aan de hand van een actueel beeld documentair concept van Magnum fotograaf Carl De Keyzer aangevuld met een documentair historische invalshoek op basis van het 'koloniaal archief' van het Afrika Museum in Tervuren. Doe zo verder en voorts, zou ik blijmoedig en hoopvol gestemd durven te zeggen.

Een nog groter aangename verrassing is evenwel dat de richtinggevende gedachte van en onder dit 'Festival on Photography' gevonden en geplukt werd bij de in de19de eeuw geboren Duits sociaal-documentair humanistisch geïnspireerde fotograaf AUGUST SANDER :

Nichts ist mir verhaßter als überzuckerte Photographie mit Mätzchen, Posen und Effekten. Darum lassen Sie mich in ehrlicher Weise die Wahrheit sagen über unser Zeitalter und seine Menschen.
(August Sander, 1876–1964)

Niets haat ik meer dan zeemzoete fotografie met trucjes, poses en effecten.
Dus sta me toe eerlijk te zijn over onze tijd en zijn volk.

(August Sander, 1876–1964)
 
"In bovenstaand citaat ventileerde Sander zijn ergernis over de heersende fotografie aan het begin van de 20ste eeuw. Immers, in plaats van zich te bezinnen over wat het moderne medium van de fotografie zijn eigenheid verleent, probeerden de fotografen volgens Sander de schilderkunst te imiteren. Modellen poseerden voor geschilderde landschappen met een rembrandteske belichting en de negatieven werden in de donkere kamer geretoucheerd. Zo zag de geportretteerde er beter uit dan in de realiteit: de jonge boerenzoon werd prins, het dienstmeisje een hofdame. Volgens Sander ging de essentie van fotografie hierdoor verloren, namelijk haar vermogen om de werkelijkheid weer te geven via documentatie. Als tegenreactie trachtte Sander te werken met de zakelijkheid van fotografie en zonder het gebruik van speciale effecten zoals filters of retouches.
Sindsdien breidde fotografie haar onderzoeksveld nog uit en haar verschijningsvormen verveelvoudigden. Maar de relevantie van Sanders standpunt blijft en vormt een geschikt vertrekpunt voor een hedendaags fotografiefestival.
Technologische evolutie dwingt fotografie tot een herdefinitie. De haast onbegrensde manipulatiemogelijkheden van digitale beeldvorming plaatsen de maker continu voor keuzes en meer dan ooit zijn zelfkritiek en zelfreflectie bepalend. Waaruit bestaat het mediumspecifieke karakter van fotografie? Hoe verhouden de productiewijze en verschijningsvorm zich tot de betekenis van een beeld? Waarom kiezen kunstenaars voor dit medium? En wat kan fotografie toevoegen aan de hedendaagse kunstcontext?
'Sugary Photographs with Tricks, Poses and Effects' probeert dieper in te gaan op een aantal van de bovengestelde vragen door meer dan 50 kunstenaars en kunstwerken samen te brengen op 8 verschillende locaties en zo een debat te stimuleren over hedendaagse fotografie. "


Een zeer interessant uitgangspunt, hoewel ik nu al wil stellen dat het grote zeer van de hedendaagse 'fotografie' mijns inziens niet zozeer ligt in het proberen 'fotografisch schilderen' van op zich mogelijks interessante onderwerpen maar des te meer in het grenzeloos en bodemloos digitaal fotografisch kopiëren van miljarden, triljarden op zich totaal onbeduidende en onbetekenende 'onderwerpen' ( non-onderwerpen of  "nonderwerpen" ) waaraan dan een nep filosofisch ingekleed virtueel 'verhaal' wordt opgehangen (of  'achter' gefantaseerd) dat kant noch wal raakt, waaraan zelfs geen kanten zijn. Dit is vele malen erger dan ' fotografisch schilderen' of het schilderachtig fotograferen van een op zich betekenisvol onderwerp.

Even afwachten dus wat 'Festival On Photography' daadwerkelijk te zeggen heeft: we will see, zei de (helderziende) fotograaf...

Sin embargo, continuará...(desalniettemin, te volgen...).

Hier vindt U alvast de webwerf van 'FESTIVAL ON PHOTOGRAPHY'

én van het deelnemende Gents artistiek collectief  " RE: " waarvan evenwel de contouren  voorlopig nog een beetje in de mist hangen, pero ciertamente LA LUZ vendrá  pronto.



Geen opmerkingen: