WELKOM / BIENVENIDO


MAG IK ME VOORSTELLEN MET EEN LIEDJE?

¿PERMITE QUE ME PRESENTE CON UNA CANCIÓN?


MI CANCIÓN MUY PREFERIDA:

CUCURRUCUCÚ PALOMA



CUCURRUCUCÚ PALOMA, NO LLORES

(LIEF DUIFJE MIJN, WAAROM AL DIE TRAANTJES DIJN?)

Dicen que por las noches
no más se le iba en puro llorar;
dicen que no comía,
no más se le iba en puro tomar.
Juran que el mismo cielo
se estremecía al oír su llanto,
cómo sufrió por ella,
y hasta en su muerte la fue llamando:
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
ay, ay, ay, ay, ay gemía,
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
de pasión mortal moría.
Que una paloma triste
muy de mañana le va a cantar
a la casita sola con sus puertitas de par en par;
juran que esa paloma
no es otra cosa más que su alma,
que todavía espera a que regrese
la desdichada.
Cucurrucucú paloma,
cucurrucucú no llores.
Las piedras jamás, paloma,
¿qué van a saber de amores?
Cucurrucucú, cucurrucucú, cucurrucucú,
cucurrucucú, cucurrucucú,
paloma, ya no le llore
EIGEN VERTALING EN NADERE INFO OVER DIT LIEDJE:


27 december 2008

PRO - TEST

Onderstaand bericht, geplaatst op de op persfotografie gerichte maar ook breed- informatief gestoffeerde blog van Jan-Edward, illustreert in een zekere zin het nakend failliet van de "professionele" (pers)fotografie, failliet dat de beroepsfotografen gedeeltelijk aan zichzelf te 'danken' hebben.

Waar ze in jammerende maar tegelijk ook pretentieuze bewoordingen menen te moeten gewagen van "een devaluatie van het vak" en "een bedreiging voor de noodzakelijke professionele kwaliteit" zouden ze beter eerst eens op de eigen borst kloppen. Naast de onmiskenbare invloed van de steeds groter wordende standaard-uniforme perfectie en het gebruiksgemak op het vlak van de automatisering en digitalisering van het medium als techniek en technisch apparaat, gekoppeld aan lage kosten en grote verspreiding, is de inhoudelijke "devaluatie' van de (pers)fotografie het gevolg van een nonchalante houding van de beroepsfotografen zelf tegenover hun medium en zijn specifieke functies en zeggingskracht.

Onder de nefaste invloed van een veralgemeende "verkunsting" van het fotografisch beeld en in het bijzonder van de hedendaagse artistiek-conceptuele opvattingen en trends dat "alles kunst kan en moet zijn", menen vele beroepsfotografen - onder het dwaas en verdwazend motto 'hoe minder visie en inhoud, hoe meer kunst' - dat zelfs de meest banale en niets zeggende foto een "kunstwerk" is en dus sowieso geschikt voor publicatie en expositie. Dan moet men ook niet verwonderd en zeker niet verontwaardigd zijn als uitgevers tot de bevinding komen dat het aan de lopende band produceren van 'de meest banale en niets zeggende foto's' niet het exclusief voorrecht kan zijn van "beroepsfotografen" maar in het bereik en de mogelijkheden ligt van Jan en Alleman die over een digitaal foto/video apparaatje of zelfs over een doodgewoon multifunctioneel mobieltje beschikt. Klik, klik, klik en weer een "kunstwerk", nog een en nog een...enz.

Als men er bovendien als persfotograaf geen punt van maakt om ongebreideld en ongegeneerd gebruik en misbruik te maken van de quasi ongelimiteerde mogelijkheden van de digitale manipulatietechnieken waardoor optisch geregistreerde beelden naar wens en behoeven (het financieel doel heiligt de middelen) in professionele "arty plaatjes" worden omgetoverd, ja, dan klinkt het argument van de bedreiging van de "noodzakelijke professionaliteit" wel erg hol, tegenstrijdig en vals. (zie in dit verband ook de recente items op de blog van Jan-Edward over de Nederlandse fotojournalist- meester - beeldmanipulator Jean-Pierre Jans)


Daarom blijf ik ook zeggen, benadrukken en herhalen: het wordt hoog tijd dat (pers)fotografen zich meer gaan concentreren op een bewust en doordacht gestructureerde maatschappelijk gerelateerde inhoud, betekenis en zeggingskracht van hun fotografische beelden i.p.v. op vrijblijvende, ondoelmatige en automatisch geproduceerde "kunst" en zijn kunstige vormen en non-vormen, meer met hun analoog 'hoofd' werken dan met hun digitaal 'apparaat', meer respect hebben voor zichzelf én voor hun publiek én voor de wezenlijke functies van hun medium i.p.v. zich te laten leiden door misplaatste eerzucht als "kunstenaar" en het gemakkelijk geldgewin dat hiermee wordt geassocieerd.




woensdag, december 03, 2008

Protest van Belgische Vereniging Beroepsfotografen

De Nationale Vereniging van Beroepsfotografen in België protesteert tegen het voornemen van mediagroep Corelio om vanaf 2009 voor de regionale pagina's van Het Nieuwsblad voor foto's niet langer beroep te doen op professionele fotografen maar op de schrijvende medewerkers. De maatregel is een onderdeel van de herstructurering die Corelio dinsdag bekendmaakte.

In een mededeling aan de medewerkers stelde hoofdredacteur Peter Vandermeersch dinsdag dat ook de aanlevering van het algemeen regionaal nieuws herzien wordt. "De technologie is zodanig geëvolueerd dat beeldmateriaal niet langer het exclusieve terrein is van specialisten. Met digitale fototoestellen beeldmateriaal versturen via internet is voor iedereen haalbaar en de basistechnieken voor fotografie zijn voor iedereen toegankelijk", aldus Vandermeersch.

De beroepsorganisatie bestempelt de beslissing als een devaluatie van het vak, broodroof voor erkende persfotografen en een bedreiging voor de noodzakelijke professionele kwaliteit. "Dit is een terugkeer naar de tijd waarin al wie kon lezen en schrijven zich als journalist kon voordoen", aldus de Nationale Vereniging van Beroepsfotografen.

Dat Corelio de betrokken schrijvende medewerkers voortaan 16 euro per foto wil betalen, noemt de beroepsorganisatie "beneden alle peil".

Bron: Belga.
# posted by Jan-Edward : 18:42

Geen opmerkingen: