WELKOM / BIENVENIDO


MAG IK ME VOORSTELLEN MET EEN LIEDJE?

¿PERMITE QUE ME PRESENTE CON UNA CANCIÓN?


MI CANCIÓN MUY PREFERIDA:

CUCURRUCUCÚ PALOMA



CUCURRUCUCÚ PALOMA, NO LLORES

(LIEF DUIFJE MIJN, WAAROM AL DIE TRAANTJES DIJN?)

Dicen que por las noches
no más se le iba en puro llorar;
dicen que no comía,
no más se le iba en puro tomar.
Juran que el mismo cielo
se estremecía al oír su llanto,
cómo sufrió por ella,
y hasta en su muerte la fue llamando:
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
ay, ay, ay, ay, ay gemía,
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
de pasión mortal moría.
Que una paloma triste
muy de mañana le va a cantar
a la casita sola con sus puertitas de par en par;
juran que esa paloma
no es otra cosa más que su alma,
que todavía espera a que regrese
la desdichada.
Cucurrucucú paloma,
cucurrucucú no llores.
Las piedras jamás, paloma,
¿qué van a saber de amores?
Cucurrucucú, cucurrucucú, cucurrucucú,
cucurrucucú, cucurrucucú,
paloma, ya no le llore
EIGEN VERTALING EN NADERE INFO OVER DIT LIEDJE:
HIER


8 juli 2008

HOW PHOTOGRAPHY LOST ITS VIRGINITY ON THE WAY TO THE BANK


De door de wol en de jaren geverfde, internationaal gerenommeerde fotograaf DUANE MICHALS die overigens zelf heel wat 'artistiek' geïnspireerd fotowerk maakte, schreef in zijn -overigens nogal fluttig geconcipieerd- boekje "FOTO FOLLIES - how photography lost its virginity on the way to the bank" , gepubliceerd in 2006, onder meer het volgende:

"Foxy photographers who call themselves 'artists who take photographs' and not photographers, are moron oxys. If a photograph is labeled a mere photograph it is only worth $ 3,000; if a photograph is labeled a conceptual piece (of art), it fetches $ 300,000 - semantic sleight of hand"

"The Beckers are the godfathers of The Düsseldorfer Avant-Garde Photo Kunst Academie of Derrière-Garde Photography mafia"

"The ménage à trois of the symbolic relationship between dealers, critics and museums defines contempory art. The imprimatur of this art-industrial complex informs the hedge fund arrivistes how to decorate their walls with trendy conspicuous consumption"

"Museums should never exhibit photographs of visitors looking at art in museums, to visitors who are looking at art in museums"

Met bovenstaande quotes van Duane Michals kan ik het volmondig eens zijn, maar toch iets minder met het tweede lid uit de volgende:

"This is the era of foto fast food. Too many Tillmans will give you heartburn, high cholesterol and a fat ass"

Sprekend uit zijn hart, ontsnapt uit de mond van Duane Michals ook een Waarheid als een Koe, waar hij zich - als een soort louterende uiting van zelf bewustwording en een zekere onzekere vorm van zelfbevestiging - laat ontglippen dat:

"Homosexuality is just like heterosexuality except that it's different"

Misschien bedoelde hij hiermee wel: "photography is just like art except that it's different" ?

Noot: een vrij goede recensie (met enkele illustraties) over het boekje "FOTO FOLLIES - how photography lost its virginity on the way to the bank" vindt U hier.

Een interessant video interview met Duane Michals vindt U hier.
Gepost door op

2 opmerkingen:

RE: zei

Twee kleine overpeinzingen (die nogal kort door de bocht gaan)...

Misschien is het 'verschil' dat (goede?) kunstenaars de neiging hebben een gezond wantrouwen te koesteren ten opzichte van dat waarmee ze bezig zijn (en bij uitbreiding ten opzichte van de wereld in het algemeen)

Mijn ervaring is dat tijdens het praten over mijn werk fotografen veelal oog hebben voor het technische aspect (mooi licht, sterke kadrage) terwijl beeldend kunstenaars veel sneller interesse hebben in de inhoud.

Tot slot, is (pak em beet) Giacometti een beeldhouwer of een kunstenaar?
En waarom lijkt die vraag er veel minder toe te doen dan wanneer we het over de fotografie hebben?

mvg van maarten

17 juli 2008 om 11:48
jos van hecke zei

Maarten,
Zeer interessante overpeinzingen, om de volgende redenen:

1. Kunstenaar, goede of slechte, dat is men of dat is men niet (men kan het aan geen enkele academie 'leren')en één van de kenmerken daarvan is een ingebakken wantrouwen in zichzelf en in de rest van de wereld. Goede Kunstenaars stellen hun Kunst voortdurend in vraag, veranderen en experimenteren, zoeken rusteloos denkend en vragend verder, hun werk is nooit 'af'. Trends interesseren hen niet, ze maken ze desgewenst zelf.
Kunstenaars 'praten' ook veel, met anderen, maar vooral alleen, in zichzelf en desnoods ook met zichzelf.

2. kunstenaars zijn altijd en in de eerste plaats geïnteresseerd in inhoud, ze zijn sowieso altijd bezig met inhoud, ze geven de inhoud vorm (niet omgekeerd!) m.a.w. ze zijn van nature altijd en eerst Kunstenaar en uiten dat in vormelijke 'tekenen' die men aan de academies - mijns inziens totaal ten onrechte - academisch classificeert en gescheiden indeelt in 'disciplines', dikwijls dan nog eens onderverdeeld in 'richtingen': plastische (schilderen, beeldhouwen, grafiek, keramiek...), mode, audio-visuele (fotografie, film/video, multimedia...). Academies zijn dan ook al lang geen academies meer, maar prestatiegerichte beroepsscholen, vakscholen rijkelijk gevuld met vakidioten. Om dat enigszins te verdoezelen heeft men zelfs een nieuw prestatie- en marktgericht beroep uitgevonden dat men 'kunstenaar' noemt, met een nog verder uit te werken officieel maatschappelijk en sociaal statuut dat op officiële academische papieren als 'master' betiteld wordt. Master in wat? In Kunst, in ideeën, in inhoud? Of in kunstjes, verkoop- en vakmanagement kunstjes inbegrepen? Dit verklaart waarom vele officiële 'masters' in de feiten geen kunstenaar zijn, maar vakgeleerden met een zekere stielkennis, artistiek geschoolde bouwvakkers, marchands de...
Fotografen die het almaar hebben over 'techniek' en 'artisticiteit' zijn dus ook geen kunstenaars maar geschoolde fotografische bouwvakkers die alles weten over hardware en software apparaten en er ook iets mee kunnen... als iemand anders hen zegt wat ze moeten 'maken' of kopiëren. Vooral in dat laatste zijn ze zeer behendig en daarom zijn ze ook zeer trendgevoelig en dweilen ze alle 'vak- en ideeënbeurzen' af.
Het naakte kunstenaarschap daarentegen is een natuurlijke gave en een wijze van denken en zijn, van 'geboren' zijn, leven, overleven en sterven. Een Kunstenaar, dat is een beeldend filosoof, een esthetisch gevoelig ethisch denkend, geëngageerd of-in het slechtste geval-getormenteerd Mens.

3. uit het bovenstaande volgt dat (onder meer) Giacometti een kunstenaar was en als kunstenaar leefde en stierf en aan zijn (levens)inhoud vorm gaf, hoofdzakelijk in driedimensionale beelden, aan academies ingedeeld in de categorie 'beeldhouwen' en 'beeldhouwers', zoals men in andere niet als artistiek erkende vakscholen onder meer 'beenhouwers' in de aanbieding heeft.
Waarom dit er minder lijkt toe te doen als men het over 'fotografie' heeft is een vrij gecompliceerde kwestie die in dit kort bestek niet kan worden uitgediept maar het heeft alleszins iets te maken met het wezen zelf van dit medium [beeldhouwwerken worden 'gemaakt', fotografische(in de wezenlijke betekenis van het woord en het medium) beelden worden 'genomen'] en met de technisch-maatschappelijke evolutie en historiek van het medium. Hoe dan ook, mijn uitgangspunt is en blijft dat - als we het over Kunst hebben - de gave van en de overgave aan het Kunstenaarschap en het zijn en denken van de Kunstenaar centraal staan en dat het vormgevend medium of de vormgevende media een eerder vrijblijvend, toevallig, wisselbaar en alleszins een ondergeschikt aspect is, zonder te vergeten dat elk vormgevend medium zijn mogelijkheden maar ook zijn beperkingen heeft om de inhoud die de Kunstenaar kan of wil brengen, vorm te geven. Het is mijn persoonlijke overtuiging en ook mijn ervaring dat het vormgevend medium 'fotografie' in wezen veel beperkingen heeft, niettegenstaande of misschien wel juist door zijn technisch geavanceerde 'natuur'. Zoals ik al zei, mijn stelling is dat de Kunst erin bestaat om aan de inhoud vorm te geven, niet om aan de vorm inhoud te geven en ik vermoed dat de Kunst om aan de inhoud vorm te geven, uitgerekend in de fotografie nu juist zo moeilijk ligt. Dat zeer veel hedendaagse fotografen die 'Kunstenaar' of 'kunstenaar' zouden willen zijn, precies zo de nadruk gaan leggen op het post factum (dit is nadat de foto al genomen is) volkomen arbitrair toekennen van een 'artistieke' inhoud aan de gepresenteerde vorm (het zogezegd verhaal achter de genomen foto), toont aan dat ze in wezen en in de feiten géén Kunstenaar zijn. Ik sluit dus niet helemaal uit dat fotografische afbeeldingen Kunst kunnen zijn, maar het zal niet gemakkelijk zijn, het zal moeilijk zijn, zéér moeilijk. Het vergt niet alleen een visie of een gevoel, die visie, dat gevoel moet ook zichtbaar, leesbaar of voelbaar tot uiting komen IN een foto, die niettegenstaande de veelgeprezen multifunctionele techniciteit van het apparaat waarmee hij genomen is, als vormgevend medium een zeer beperkt aantal (artistieke) vrijheidsgraden biedt. T'es nie gemakkelek, t'es moeilek zou Kunstenaar Kamiel Spiessens zeggen.

Tot slot: ik heb intussen de beelden op de CD met alle eindwerken 2008 van de masters van de indeling 'fotografie' van KASK eens goed 'bekeken'. Ik zal daarover in het algemeen maar hier en daar ook in het bijzonder mijn mening eens proberen ventileren in een afzonderlijk item op mijn blog. Als het wat 'lang' zou (= zal) uitvallen, dan doe ik je wel een afzonderlijk mailtje, als je mij dat toestaat tenminste en dat ook kan appreciëren.

Tschüs,
Jos

22 juli 2008 om 05:02

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)